۱۱
بهمن
هی سرم، آنژوکت، برانول و درد
مرگِ تدریجی است و قطعِ امید
تیغ و رگ! جرات از نبودن تو
نوشداروی مرگ من نرسید!
قطره قطره نفوذ غم در من
خونِ الوده ام به نفرت تو!
توی مشتم سرنگِ الوده!
خاطراتْ و نگاه و حسرت تو!
رگِ پنهانِ غیرتم گل کرد
تا جنون را رها کند امشب
ناگهان چشمِ تو نگاهم کرد
تیغ من خون بپا کند امشب
بِشِنو این سرودِ آخرِ من
خودکشی مرگ دلپذیری نیست!
تا تو تاوان بغض من ندهی
این غزل شعر بینظیری نیست!
